مقاله روشهای اندازه گیری سرمایه فکری
مقدمه
امروزه با حرکت از یک عصر صنعتی به یک عصر اطلاعاتی قطعا دانش، کلیدی برای مزیت رقابتی سازمانها وحتی کشورها محسوب می شود و برخورداري از سرمايه هاي فكري ومديريت سرمايه هاست كه در عرصه محيط پرتلاطم وچالشي، رمز موفقيت محسوب مي شود. سرماية فكري، مرتبط با دانش كسب شده و توانايي ايجاد شده در كاركنان است. بدين ترتيب، شركت هاي دانش محور ارزش بازار بيشتري دارند. امروزه جنبه نامشهود اقتصاد، بر پایه سرماية فكري بنيان نهاده شده و ماده نخستين و اصلي آن، دانش و اطلاعات است.
شما دوستان عزیز می توانید برای آشنا شدن با تعاریف اولیه سرمایه فکری و جایگاه آن مقاله قبلی سایت با عنوان (سرمایه فکری چیست؟) را اینجا بخوانید.
همانطوری که گفته شد از نظر ویلیام سرمایه فکری را می توان در قالب چهار گروه اصلی و روش های مختلف قرار داد که:
- روش های مستقیم سرمایه فکری
- روش های بازار سرمایه‌گذاری
- روش های بازده داراییها
- روش های کارت های امتیازی
در ادامه به شرح هر کدام از موارد بالا پرداخته می شود.
روش مستقیم(DIC)
برآورد ارزش پولی دارایی های نامشهود یا سرمایه فکری، به وسیله شناسایی عناصر مختلف تشکیل دهنده آنها روش مستقیم است. طبق این روش یک بار ارزش عناصر به صورت تک تک محاسبه می‌شود و سپس مجموع ارزش طبقات مختلف آنها بیانگر ارزش دارایی مربوطه است.
عیب اصلی این روش این است که به آسانی نمی‌توان نتایج حاصل از آنها را به نتایج مالی ارتباط داد.
روش بازار سرمایه گذاری (MCM)
در این روش محاسبه کردن اختلاف بین ارزش بازار شرکت (برمبنای قیمت بازار سهام) و حقوق صاحبان سهام تعدیل شده از بابت تورم یا بهای جایگزینی، به عنوان ارزش سرمایه فکری یا دارایی های نامشهود در نظر گرفته می‌شود.
این روش روی ارقام مالی تاکید دارد که با وجود کامل نبودن، قابلیت حسابرسی دارند.
مزیت اصلی آن این است که می‌تواند برای مقایسه ساده بین شرکتهای فعال در یک صنعت مشابه، مورد استفاده قرار گیرند، ولی جزئیات بسیار اندکی در اختیار تحلیلگران مالی قرار خواهند داد.
روش های بازده دارایی ها(ROA)
محاسبه میانگین سودهای قبل از مالیات چند سال شرکت و تقسیم آن بر میانگین دارایی های مشهود شرکت در آن سالها، نتیجه این محاسبه را نرخ بازگشت دارایی ها می‌نامند که بعدا با میانگین صنعت مقایسه می‌شود. تفاضل این دو رقم، در میانگین دارایی های مشهود ضرب می‌شود تا میانگین درآمدهای سالانه حاصل از دارایی های نامشهود به دست آید. سپس این میانگین درآمد به دست آمده، بر میانگین وزنی هزینه سرمایه یا نرخ بهره، تقسیم می‌شود تا از این طریق برآوردی از ارزش دارایی های نامشهود یا سرمایه فکری به دست آید.
ویژگیهای این روش عبارت است از:
در این روش ها از مقایسه مستقیم ارزش ها با ارزش های بازار استفاده نمی‌شود، بلکه تنها از بعضی عوامل که تحلیلگران بازار در ارزیابی خود از شرکت از آنها استفاده می‌کنند، بهره گرفته می‌شود.
این روش ها همانند روش های بازار سرمایه‌گذاری روی ارقام مالی تأکید می‌کنند، که باوجود کامل نبودن، دارای قابلیت حسابرسی هستند.
یکی از معایب این روش ها این است که شاخص های مورد استفاده در آنها از نوع شاخص های محتوایی هستند. بدین معنی که برای هر هدف و هر سازمان می‌توانند متفاوت باشند و از این لحاظ مقایسه شرکت ها با یکدیگر بسیار مشکل است.
عیب دیگر آنها، عدم توانایی ربط دادن آنها به نتایج مالی است.
گزارشگری سرمایه فکری
مرحله نهایی در مدیریت سرمایه فکری، فرایند گزارشگری آن است. افشای ارزش سرمایه فکری می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. اگرچه همه این دلایل جزو اهداف کلیدی هستند، اما هدف اصلی، تهیه اطلاعات مفید برای سهامداران سازمان است. سهامداران نیز دارای نیازهای اطلاعاتی مختلفی هستند که رویه شرکت باید بر مبنای افشای آن دسته از اطلاعاتی باشد که بتوانند نیازهای اطلاعاتی گروه بیشتری را تأمین کند.
استفاده‌کنندگان از اطلاعات مربوط به سرمایه فکری شامل گروه های زیر می‌شود:
- سهامداران و سرمایه‌گذاران
- تحلیلگران مالی
- کارکنان
به این مقاله امتیاز بده
[ratings]
مقاله قبلی سایت تخصصم اینه را می توانید اینجا بخوانید
همچنین شما دوست عزیز و متخصص نیز می توانید مقالات خود را با اسم خودتون (شرکت، اشخاص و مخترعان) به همراه تبلیغ تخصص، محصولات و خدمات خود در آخر آن در سایت تخصصم اینه به رایگان منتشر نمایید. البته به شرطی که مقاله کپی از سایت های دیگر و حتی خودتون نباشد. مقالات تا همیشه در سایت خواهند ماند.
اینجا کلیک کنید تا شرایط نوشتن و فرستادن مقاله را مشاهده نمایید.
برای تبلیغ خدمات و محصولات تخفیفدار خود در صفحه اول سایت با حداقل هزینه(با لینک فالو به سایت) اقدام نمایید(از اینجا بیشتر مطالعه کنید).
در فرم زیر نیز می توانید ایمیل خود را برای دریافت آخرین مقاله های سایت وارد نمایید.
